Από την πρώτη φορά που είδα κεφτεδάκια από σόγια, θέλησα να δοκιμάσω να τα φτιάξω. Ως συνήθως, διάβασα μερικές συνταγές και έκανα κι εγώ τις δικές μου προσπάθειες. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν υπέροχο και ευθύς αμέσως θα το μοιραστώ μαζί σας.

Αυτά τα μικρά αλμυρά τιρομαφινάκια γίνονται πολύ γρήγορα και είναι γευστικότατα περισσότερο σαν ομελετάκια παρά σαν μικρά κέικ. Τα υλικά αυτής της συνταγής είναι παρόμοια με εκείνα της συνταγής "Υπέροχα τυροπιτάκια με ζύμη κουρού", με σαφώς λιγότερο ελαιόλαδο. 

Είναι μέρες που είχα επιθυμήσει να φτιάξω κριθαράκι στο φούρνο. Δεν ήθελα όμως να το φτιάξω πάλι με ροζ φακές όπως τις περισσότερες φορές. Σκέφτηκα λοιπόν να βάλω τόφου, κάτι που συνηθίζουν στις ασιατικές κουζίνες να συνδυάζουν με τα ζυμαρικά. Και πέτυχε! Έγινε ένα υπέροχο, πλούσιο σε γεύση, θρεπτικό γιουβέτσι που το ευχαριστηθήκαμε μικροί - μεγάλοι. 
(για τη συνταγή της καλοκαιρινής μανέστρας με ροζ φακές μπορείτε να ακολουθήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο:  http://www.vegantobe.gr/index.php/suntages/mageireuta/katsarolas/item/10-kalokairinh-manestra)

Η ζέστη καλά κρατεί και το μαγείρεμα στο φούρνο δεν είναι και ό,τι καλύτερο γι' αυτή την περίοδο. Ωστόσο, αυτά τα πιτάκια είναι ό,τι πιο υπέροχο και κοντινό σε τυρόπιτα έχω φάει ποτέ στη χορτοφαγική ζωή μου. Έχω δοκιμάσει αρκετούς συνδυασμούς μέχρι τώρα αλλά αυτή τη φορά, πιστέψτε με, είναι τυρόπιτα! Εκτός από τη νοστιμιά της ζύμης κουρού, τη μεγάλη διαφορά την κάνει το φυτικό τυρί!

Η σαλάτα κάποιες φορές συμπληρώνει ένα γεύμα και άλλες είναι ένα γεύμα από μόνη της. Σε αυτή τη σαλάτα δεν έχω βάλει όσπρια, ωστόσο δεν της λείπει τίποτα.