Τα ζυμαρικά είναι από τα αγαπημένα φαγητά πολλών από εμάς και σε αυτή τους την εκδοχή έρχονται στο πιάτο μας η γεύση και το άρωμα της θάλασσας. 

Τα καλοκαίρια περνάμε πολλές μέρες στο χωριό μας, εδώ στη όμορφη Μεσσηνία που έχουμε την τύχη να ζούμε. Εκεί, υπάρχει κήπος που τον φροντίζει ο παππούς. Αυτός ο παππούς που, αν και ζούσε και εργαζόταν ως δάσκαλος στην πόλη, δεν έκοψε ποτέ τις ρίζες του με το μέρος που μεγάλωσε και συνεχίζει να παράγει μόνος του όσα μπορεί, κυρίως από μεράκι. Αυτός ο παππούς και ο κήπος του είναι ένα μεγάλο σχολείο για εμάς τους νεότερους και ειδικά για τα παιδιά μας, τα οποία συχνά δεν γνωρίζουν από πού προέρχεται το φαγητό μας και με ποιο τρόπο. Κι εκείνος, μη ξεχνώντας τον πρότερο βίο του, τα διδάσκει πώς φτιάχνεται η ζωή από το χώμα, το νερό και τον ήλιο. Σήμερα λοιπόν μαγειρέψαμε με ό,τι "έβγαλε" ο κήπος!

Αυτό το εκπληκτικό φαγητό, που δεν μπορώ να καταλήξω εάν είναι περισσότερο σαν σουφλέ χωρίς τυρί ή παστίτσιο λόγω της μπεσαμέλ, το έφτιαξα πριν μερικές ημέρες πρώτη φορά και συγκλονίστηκα από τη γεύση αλλά την ευκολία παρασκευής του.

Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά που θα γιορτάσουμε και το Πάσχα χωρίς κρέας και άλλα ζωικά. Κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο (βασικά αρκετές φορές μέσα στο χρόνο) φτιάχνουμε τη γνωστή "μανιταρίτσα", που είναι μια σούπα με μανιτάρια και πρασινάδες και θυμίζει τη μαγειρίτσα. Η οικογένειά μου δεν έβαζε ποτέ ρύζι στη σούπα αυτή και έτσι συνεχίζω να τη φτιάχνω κι εγώ τις περισσότερες φορές. Η ροβίτσα, το πράσινο αυτό φασόλι (mung bean) είναι μια ευχάριστη γευστική έκπληξη, ένα μοναδικό όσπριο που ταιριάζει απίστευτα με το λεμόνι και ταίριαξε πολύ με τα μανιτάρια, όπως το είχα φανταστεί.

Εκτός από τα επεξεργασμένα άλευρα (λευκά) αποφεύγω το τηγάνισμα για λόγους υγείας, ωστόσο δεν είναι απαγορευτικός τρόπος μαγειρέματος, αν κρατηθεί ένα μέτρο. Αυτοί οι κουταλιαστοί κολοκυθοκεφτέδες είναι συγκλονιστικά νόστιμοι. Το χειμώνα τους φτιάχνουμε με κολοκύθα και το καλοκαίρι με κολοκυθάκια, ως συνοδευτικό. Δοκιμάστε τους!

Θα μπορούσε να πει κανείς πως καταχρηστικά ονομάζουμε "λαχανοντολμάδες" το φαγητό αυτό μιας και η λέξη "Dolma" παραπέμπει σε κάτι γεμιστό με φύλλο από λαχανικά, κάτι που δεν ισχύει στους αποδομημένους αυτούς ντολμάδες. Ο χρόνος μας όμως είναι περιορισμένος και γι' αυτό επέλεξα να μην τους κάνω τυλιχτούς αλλά "σαν τούρτα" στην κατσαρόλα! Παρόλα αυτά η γεύση είναι ακριβώς σαν εκείνη των ντολμάδων, ενώ αν φτιάχναμε ένα κλασικό λαχανόρυζο θα είχε άλλη γεύση. Προσωπικά, το νιώθω ενετελώς διαφορερικό γευστικά απ' ότι τα ντολμαδάκια.